Ս. Եսենին "Օրը հանգավ..." // С. Есенин "День ушел..."

“День ушел, убавилась черта…”

Օրը հանգավ, մոտ է արդեն եզրագիծը,

Ու ես նորից գնալու եմ պատրաստվում:

Ճերմակ ափիս թեթևակի,խուլ հարածքը

Տարիների գաղտնիքալի ջուրն է ճողփում

Ցուրտ փրփուրների դեզերը կուտակ

Կապույտ հորձանքով բախտս են ծեծում,

Նոր մի խորշոմ է դնում շրթնիս տակ՝

Կնիքը համր լռության դարբնում:

Ու ամեն նոր օր ես խորթ եմ դառնում

Թե ինձ, թե ում որ կյանքը դա կամեց,

Ինչ որ դաշտի մեջ, ուղիղ սահմանում

Ստվերս իմ ձեռքով ինձնից ծվատվեց:

Ցոփ-մերկանդամ էր, երբ գնում էր նա՝

Տանելով իր հետ ուսերս տկար,

Ու հեռվում է նա,շատ հեռվում հիմա

Փարվում է ուրիշի ուսին քնքշաբար:

Գուցե թե հիմա փարվելով նրան,

Մտիցը հավետ հանել է նա ինձ,

Ու խորտակվելով տեսիլքում մթան

Շտկել է ծալքերը, խորշոմքը շրթան: 

Բայց ապրում է նա անցյալի ձայներով,

Հանց արձագանք, շրջում լեռներում,

Ու նկարն եմ ես՝ լոկ սև ստվերով,

Կապույտ շուրթերով այժմ համբուրում: 

Թարգմանությունը՝ Արման Վերանյանի