Քարից դեպի սիրտ

Քարին լորձ դարձաձ
Ու ամուր կպած
Մամռի ես նման:

Բայց ուր էր թե սրտիս համար էլ
Քարի պես մեկ լիներ:
Որ չտանջվեի ես էլ
Ու քեզ պես լորձե մնացուկներին
Կյանքիցս վանեի:

Բայց քար չեմ ավաղ
Ու քար չէ սիրտս,
Ու չգիտեմ ես
Գոհ եմ, թե դժգոհ
Կյանքի այդ գրած սցենարներից:

Վերապրուկներ

Իսկ թե հանկարծ նորից կյանքում
Մեր ճանապարհները խաչվեն,
Ես կնայեմ քեզ որպես հուշ անցյալի,
Որպես չսպիացած վերք դառը կյանքի,
Որ դեռևս իր մասին հիշեցնել է տալիս:

Կմտաբերեմ քեզ,որպես երեկվա երազ
Որ գունավառ էր ու երկնքից էլ պարզ
Կտեսնեմ առջևս կանգնած ես մեկին
Ով քույր էր ինձ համար,իդեալ էր ու կին:
 

Բայց երազները լուծվում են գիշերներում
Իսկ իդեալները վերանու՜մ,կորչու՜մ..
Ու մնում ես դու որպես հուշ անյալից
Որպես ցավող վերք՝ստացած կյանքից
Վերք, որ իր մասին հիշեցնել է տալիս:

Տարիներ հետո

Տարիներ հետո մենք կհանդիպենք,
Արյունը կպաղի երակներիս մեջ,
Թևերս անուժ կսահեն ներքև,
Ու գժի նման գիրկդ կնետվեմ:

Աչքերդ սևեռած հայացքիս խելառ՝
Րոպե չես գտնի ինձ հետ հրելու՝
Մարած աչքերդ թիկունքիս հպած,
Աղի-արցունքով կլցվեն հանկարծ:

Ներման խնդրանքով լի քո հայացքը
Սևեռված դեմքիս՝նվաղ,գունատված,
Երազիցս,գիտե՞ս, թե քանի անգամ
Նայել է վրաս այդպես շփոթված:

Ու քանի՜, քանի՜, քանի՜ անգամներ
Սիրտս հալվել է քեզ տեսնելուն պես,
Բայց,սե՛ր իմ,ի՞նչ անեմ՝ ի զորու չեմ ես
Ներելու մեղքդ՝խորտակած կյանքեր:

Ու դու մի խաբվիր իմ թուլությանը,
Դա պահ էր, անցավ,տեսնու՞մ ես այժմ
Ես օտար եմ քեզ ինչպես այն մեկը,
Որ դարձավ տեր քո ընտրությանը:

Տարիներ հետո մենք կհանդիպենք…
Մե՞նք կհանդիպենք....
Ոչ այդ բնավ էլ չենք լինի էլ մենք,
Կլինենք ես ու դու:

Սիրում-չես սիրում

Ինձ չե՞ս սպասում…
(Խաբիր,խնդրու՜մ եմ...)
Բայց դու ասում ես՝
Եղածը հետ չի գա…
Իսկ ես չեմ լսում.
Եղածի վերադարձը ես
Այնպե՜ս եմ ուզում:

Ու  մենք գերվում ենք
Մեր լուռ զրույցներին:

Ինձ չե՞ս տեսնում էլ…
Անդունդների մոտ մի՞թե
Էլ չի գծվում իմ ուրվագիծը:
Իմ անդունդային անկումների վրա
Աչքերդ ես փակում՝
«Պատասխանս քեզ,ահա՛,
Զգացմունքների մթնշաղներում
Ուրվագիծդ ինձ օտար է թվում»:

Հիշու՞մ ես արդյոք՝
Ինչ ես եմ հիշում…
Դու միշտ կմնաս «երեկ»
Իմ «այսօրներում»,
Որտեղ քեզ տեսնել անհնար է այլևս:
Մտքերս են խոտոր
Հանց ֆիլմից ձայներ:
Դու, ա՜խր, գիտես՝
Ոչինչ չի փոխվի:
Դու կհեռանաս,
Մենք կբաժանվենք՝
Երբեք չուզելով:

Տե՛ս,սերս իմ ձեռքով,
Թակարդի եմ փոխել:
Ու դու կկտրե՞ս
Մեզ իրար կապող
Այս թելերն անտես:
Նորից կխնդրես ինձ,
Որ քեզ չսիրեմ:

Իսկ ես սիրում եմ՝
Այլ կերպ չեմ կարող:
Մեր շուրջ կառուցել ենք
Լռության պատեր: