Սիրտս գրկողը նեղը սիրուդ....

Դու էլ հագուստի նման ես, գիտե՞ս,

Ցրտերը անցան,ու թեթևացած 

Սիրտս մերկացրի քո ճնշող նեղից:

Միայն թե ոչ մի հանգուստ չեն նետում,

Մինչ նորը չլինի:

Իսկ եղանակը քեզ չի էլ հարցնում,

Նորը ունես դու ,թե հինը պիտի

Պահարանից քո վերստիին դառնա 

Ու իր նեղությամբ սիրտդ մամլի:

Դու այն հագուստն ես,որ ինչքան էլ հին,

Բայց հարազատ է,սիրելի սրտին...