Նորից
քրտինք է կաթում,
Կենարար
քրտինք,
Որ
խառնվում է աշխատավորի
Քափ
ու քրտինքին:
Խեղճ
ռանչպարն էսօր
Իր
եզը լծած
Հորովելն
է լուռ, մտածկոտ, թախծոտ
Նորից
կրկնում:
Ու
ամեն բառից տանջանք է ծորում:
Ամեն
բառի հետ նորից կոկոնում
Ու
աչքն է բացում կրակոտ հունձքը,
Ու
ամեն բառից երկինքն է էլի
Խոլ
փշաքաղվում,
Որ
քրտինք տեղա,
Կենարար
քրտինք,
Որ
արարելու համար է կոչված:
Ու
աշունքացած դաշտերում, ահա՛,
Բերքն
է խլվլում,
Ամեն
մի թփից ու ամեն պտղղից
Շնորհ
է բուրում:
Ու
մարգարտացած բերքի մառանից
Աշխատավոր
պապը թոռանն է մեկնում
Արարչագործի
արգելած մեղքը,
Որ
հենց ինքն է նաև արարում…
Комментариев нет:
Отправить комментарий