Քայլում էինք կողք կողքի,
Համր էինք,
Համրընթաց...
Ձեռդ ձեռքս էր գուշակում
Մթության աննշմարելիում...
Ոտքերով խաչաձևում էինք`
Գծագրելով սիրո անսահմանություն:
Բայց անփույթ էինք մենք
Սիրո մեջ,
Կյանքի մեջ
Ու կյանքեր խաչելում:
Ու գնում եմ հիմա մեն-մենակ,
Լուռ եմ,
Համրընթաց,
Ձեռքերս են սառչում գրպանում՝
Սիրուց էլ առավել
պաղած:
Комментариев нет:
Отправить комментарий