Սերս ջրի տեղ ծախել եմ՝
Ասում են ջրծախ եմ դարձել.....
Հոգիս սիրուդ համար մատուռ եմ սարքել,
Ասում են հավատս եմ ուրացել...
Կյանքս ընդունարան եմ դարձրել,
Բայց ոտքդ կյանքս չի մտել...
Տունս ծերանոց եմ դարձրել,
Սիրուց եմ գժվել,ծերացել....
Թանաքովս
ներբողել եմ քանիցս՝
Տառերը օրեր էին՝պոկված կյանքիցս...
Օդը վարդով եմ սնուցել՝
Վարդերս
են քեզնից փշոտել:
Ու հիմա սիրունս,
Ինչ անեմ, ասա՛,
Երբ ամենը կուլ գնաց՝
Մնաց լոկ բառե մուսա:
Комментариев нет:
Отправить комментарий