Ուզում եմ հավատալ, սիրել, հուսալ...

Ուզում եմ հավատալ,

Բայց հավատս ածխացել է

Այրող հրերիդ դեմ...,

Մոխրացել է աչքերիդ բոցից,

Ու լոկ հալված մոմի նման

Թույլ փրթփրթում է,

Դողալով կանգնած

Բաց պատուհանից

Սրտիս մեջ փչող

մեղմ քամու դիմաց:

Ուզում եմ սիրել,

Բայց քո կաշկանդող

Հայացքի դիմաց

Սերը հանցանք է թվում՝

Գերագույն:

Անգույն օրերիս

Հաստատուն ավարտն արդեն

Գծագրվում է,

Թվում է

Երբեք չեմ կարող

Սիրել,

Տիրել՝

Քո անձեռակերտ

Մարմարյա մարմինդ..

Ուզում եմ հուսալ,

Բայց հույսս ահա

թոկը գցել վիզը,

Իրեն կախել է

քո լուսամուտի

Դիմացի ծառից:

Հուսալ եմ ուզում,

Բայց դու վայրաբար,

Աջ-ձախ նայելով

Հապճեպին տալով

Թաղում ես դեռ տաք

Դիակը հույսիս...

Դե եկ,հավատա,

Սիրիր,

Ու հուսա...