Կյանքը՝ դառը հաբ

Հրո ճարակ, մթի խարակ,

Բոցի լեզու, կայծի բարակ

Ու երկար գիծ ու այրված

Դեմք մի՝տարիներից երկար ապրած

Մաշված, գժված ու խեղանդամ:

Կնճռոտված է դեմքն այն գունատ,

Կնճռոտված է կյանքի դասով,

Ձեռքերը զույգ հանց զույգ մահակ

Ու խաչված են հնոց կարգով:

Այնքան շատ ցավ կա այդ դեմքում,

Այնքան խոր դաղ այդ ձեռքերում:

Կյանքից ցաված, կյանքից դաղված

Այս  դժբախտի հոգու մթում

Որքան լացի, մահացածի

Ողբահառաչ ձայն է մխում:

Մխում, մարում ու նոր բոցով

Իր լափլեզու բերնով կրծում,

Արյունոտում դիակ-մարդուն:

Բոց է քամում, ուժ է քամում,

Ու ողջ ապրած դաժան կյանքի

Մահահոտված ուղին գծում: