Փերթ առ փերթ՝ ամբողջություն (Մաս 1)

1.

Կարելի է ապրել անգամ օդ շնչելով,

Եթե միայն օդը ունի քո մարմնի համը իր մեջ,

Քո վարսերի, քո պարֆյումի իրեն ձգող բույրը ունի

Ու թե հանկարծ քո ՀԱ դարձած ՉԷ-ին վանող ուժը ունի:

2.

Սիրտս թողաած ձեռքերիդ մեջ

Գնում ես ես, որ կարոտես,

Էլ չեմ գալու, խաղերին վերջ,

Սերես տուժեց , տանջվելուն վերջ...

3.

Վերցրո՛ւ արևը, այն էլ ինձ պետք չէ,

Տա՛ր քո հետ ուր որ կամենաս գնալ,

Թող աչքերս էլ արև չտեսնեն,

Եթե Արևս այլևս ինձ հետ չէ:

4.

Թող մի վերջին անգամ նայեմ երեսիդ,
Անզգամ հայացքս պտտեմ շուրջդ:
Թող, թո՜ղ… ու գուցե ամեն ինչի վերջ,
Դառնա սկիզբը մի նոր վերջերի...

5.Հրաժեշտը, պարզվում է,
Դժվարին արվեստ է.

Կա կարգ ու կանոն,
Ու կան բնորդներ...
Միայն թե, գիտե՞ք,
Ունի թերություն...

Այն քանդակում չէ,
Քանդում է կյանքեր…

6.

Գնալուց հետո ես կմնամ

Քո աչքերի արևներում,

Քո աչքերի մոխիրներում,

Որ հողմազարկ կուրացրել են

Ինձ այսքան ամ:

7.

Կյանքի նատյուրմորտային

Գեղագիտության մեջ

Բոլորս մեր դերն ունենք,

Դիրքն ունենք...

Բոլորս մեր սիրածն ունենք

Ու մեզ սիրողն ունենք…

8.

Բաժան-բաժան արված,

Արյունի մեջ

Սիրտս դեռ խուլ թպրտոց է հանում:

Մերկացրո՜ւ դանակդ,

Սիրտս կարոտ է քո գթությանը…

9.

Ու թե հարյուր է,

Հազար չի դառնա,

Իսկ թե հազար է,

Դեռ քիչ է միլիոնից…

Բայց ի՞նչ է միլիոնը միլիարդի առաջ…

10.

Мне бы твою веру, что затаилась глубже в душе,

Мне бы сердце твое, что любить умеет как не кто другой,

И я может тогда бы стал живее, добрее,

И видел бы в людях то, что видать не дано...