«Մեր»-ի մեջ մեռել է հոգին

Ու թվում է հիմա պատերը մերկացել են,

Մրսում են՝ աստառից զրկված

Ու թվում է նրանք կարոտում են...

Բայց կարոտն էլ մնացել է կարոտած...

Ու գգվում եմ անցյալի քարակույտ հենքին,

Փաթաթվելու է գալիս ինձ դողը պատերի,

Հասկանում եմ,որ «Մեր»-ի մեջ մեռել է հոգին,

Եվ,ավաղ, չենք դառնալու էլ...

Օձագալար մոտենում են հուշերը մտքերիս,

Ու նորից պատկերդ փյունիկվում է հոգուս մեջ,

Թեկուզ «մենքը» չկա, բայց էլի մեր մեջ

Վերադարձի հույսներն են կայծ տալիս: