Անբռնաբարելի մի անկեղծություն
Դու կաս հավետ,
Բայց իմը չես…
Ուրիշն է քեզ զգում
Ափերով իր տարփոտ…
Ուրիշինն է մարմինդ բաց:
Ու ի՞նչ փույթ,
Թե հպումն է վանող…
Ու պարզ է դառնում,
Որ անկեղծությունն էլ
Ինքը մի տեսակ շրջված կեղծիք է՝
Բռնաբարելի կեղծավորություն:
Կուզեմ քեզ ունենալ գրկիս մեջ
Զգեստը հագիդ,
Բայց բաց…
Ինչպե՜ս…
Անբռնաբարելի անկեղծությունը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий