* * *

Մատներիդ հպումից թեթև
Դողում եմ.
(քամի ես դու):
Ժպիտիդ լոկ ցոլքից անբռնազբոս
Ջերմանում եմ.
(արեգակ ես դու):

Ու այսպես` արևային-քամոտ
Քո էությամբ
Եռում-պաղում եմ ես,
Ասես հիվանդը ախտահար,
Որ ջերմում է քնի մեջ:

Իսկ ես հիվա՞նդ,
Այո', քեզնով,
Ու դու իմ ա՞խտ,
Այո', բարով...

Մատներիդ ծայրից հուր է կաթում՝
Շիթ առ շիթ,
Իսկ ես' ախտահարս,
Դողում եմ հպումիցդ.
Իսկ ես` արևի կարոտս,
Լոկ ջերմանում եմ ժպիտիդ մեջ...

Ո՞ւր ես: Արի',
Իմ բուժիչ ախտ,
Ես կարոտ եմ քո պաղ տաքությանը...