Նրա գլխում հատուկ կինոպրոյեկտոր կար, և նա պառկելուց հետո իր համար ֆիլմեր էր միացնում. սեանսն սկսվում էր, երբ լույսերը հանգցնում էին, և ավարտվում էր, երբ փակվում էին աչքերը՝ այլևս անկարող նայելու էկարանին՝ լի վհուկներով, հրեշներով, ամրոցներով և մառախլապատ ծովով։ Նա ամեն գիշեր, ամեն տարի ֆիլմ էր նայում, և ոչ ոք չէր կռահում, որ նա այդպիսի շնորհ ունի: Ոչ մեկին նա չէր հայտնել իր զարմանահրաշ կարողության մասին։
Գուցե ճիշտը հենց դա էր:
Պատմվածքը «Ամառային առավոտ, ամառային գիշեր» ժողովածուից է: Անգլերենից և ռուսերենից թարգմանեց Հռիփսիմե Սարգսյանը:
Комментариев нет:
Отправить комментарий