Ծաղրածուն՝ աշունը սրտում...

 Ես այսօր կրկին աշուն եմ ապրում

Ամպակալած ամրոցներում իմ սրտի.
Ամրոցիս ատամները երկինքն է պղտորում,
Իսկ ոտքերը նրա թաղված են հողում:

Անձրևը այսօր թափվում է ուրիշ կերպ՝
Առանց շտապի ու առանց հուզումի,
Բայց սիրտս մի նոր հուզում է ապրում
Անձրևի ու վշտի այդ նոր թորումից: