Հրաչյա Սարուխան- Յոթ մահացու մեղք

1.

Ճոխ սեղան նստած մենք ապաշխարում՝
Հարգում-պատվում ենք մուրին ու խեղճին…
-Փորձե՞լ ենք սակայն էս փուչ աշխարհում
Ողորմություն տա՛լ պատառը վերջին:

2.

Ո՜վ չի հավակնում՝ սիրով զուգական

Գեղեցկամռութ շոյվել ու շոյել…

-Էս փուչ աշխարհում փորձե՞լ ենք սակայն

Գեթ մի տգեղի սիրե՛լ քնքշորեն:

3.

Թվում է՝ մի պահ հակվելով բարուն,

Մենք էլ ենք դառնում ներելի սրտեր…

-Սակայն փորձե՞լ ենք էս փուչ աշխարհում

Անառակ որդուն ներե՛լ ի սրտե:

4.

Տաճար ենք մտնում քայլքով ծիսական՝

Խաչհամբույր տալու ամենքին ի տես…

-Աշխարհում էս փուչ փորձե՞լ ենք սակայն

Ձեռնաբաց լինե՛լ Այրի կնոջ պես:

5.

Շատ ենք բարբառում ուրացման մասին:-

Օ՜, ո՜նց ենք սիրում լվից ուղտ շինել…

-Փորձե՞լ ենք սակայն աշխարհում այս սին

Պետրոսի նման… գոնե լա՜ց լինել:

6.

Հուդայի դատն ենք անընդհատ վարում:-

Ճամարտակողի օ ինչպիսի՜ կամք…

-Սակայն փորձե՞լ ենք ունայն աշխարհում

Զղջանքը զօծե՛լ ինքնասպանությամբ:

7.

Հարբած պոետին շշպռում ենք լուրջ,

Թուքումուր տալիս «հենց իրեն ի սեր»…

-Փորձե՞լ ենք սակայն աշխարհում էս փուչ

Նրա դառնահամ գավաթը կիսե՛լ: