֊էլի կռվե՞լ ես բակում։֊Ահա՛։
Մամ, ա՛յ մամ,
Բայց ես չեմ լացել։
Մեծանամ՝
Նավաստի դառնամ։
Ես արդեն լողացել եմ
Լոգարանում։
֊Տե՛ր իմ,
Աղջիկ չէ, այլ պատուհաս,
Այլևս ուժ չկա վրաս։
֊Մամ, ա՛յ մամ
Իսկ երբ կմեծանա՞մ։
֊Կմեծանա՛ս,
Կոտլետներդ կեր։
֊Մամ, մամա՛,
Երիվար կառնե՞նք։
֊Երիվա՞ր։
Ախր ո՞ր մեղքիս համար։
֊Մամա, ա՛յ մամ,
Ինձ օդաչու կընդունե՞ն։
֊Կընդունեն, ինչպես չէ,
Փախչել կարո՞ղ են։
Ա՛յ սատանա,
Դու ամեն մեկին
Կանես հոգեհան։
֊Մամ, այ մամ,
Իսկ ճի՞շտ է, որ
պատերազմ կլինի,
Ու ես չեմ հասցնի մեծանալ։
Թարգմ․՝ Ա․ Վերանյանի
Համացանցում մասնակի կամ ամբողջությամբ տարածելու դեպքում ՊԱՐՏԱԴԻՐ Է նշել սկզբնաղբյուրը՝ Arman Veranyan's Blog
