Heinrich Heine-Die Lorelei/Հայնրիխ Հայնե-Ջրահարսը

Թարգմանությունը՝Արման Վերանյան    Heinrich Heine-Die Lorelei

Ich weiß nicht, was soll es bedeuten,

Daß ich so traurig bin,

Ein Märchen aus uralten Zeiten,

Das kommt mir nicht aus dem Sinn.

Die Luft ist kühl und es dunkelt,

Und ruhig fließt der Rhein;

Der Gipfel des Berges funkelt,

Im Abendsonnenschein.

Die schönste Jungfrau sitzet

Dort oben wunderbar,

Ihr gold'nes Geschmeide blitzet,

Sie kämmt ihr goldenes Haar,

Sie kämmt es mit goldenem Kamme,

Und singt ein Lied dabei;

Das hat eine wundersame,

Gewalt'ge Melodei.

Den Schiffer im kleinen Schiffe,
Ergreift es mit wildem Weh;
Er schaut nicht die Felsenriffe,
Er schaut nur hinauf in die Höh'.
Ich glaube, die Wellen verschlingen
Am Ende Schiffer und Kahn,
Und das hat mit ihrem Singen,
Die Loreley getan.

Ա՜խ, ի՞նչ է սա նշանակում,

Ինչու՞ եմ ես այդպես թախծում.

Վաղեմի մի տխուր հեքիաթ

Դյութում է ինձ՝ որպես կախարդ:

Օդը զով է, և մթնում է,

Ու Հռենոսը հանդարտ հոսում է.

Փայլում է գագաթը լեռան

Արևի ճառագայթներից երեկոյան:

Կույսը՝ ոսկեծամ,փերի,գեղեցկի,

Նստած վերևում՝որպես կյանք վաղանցիկ,

Սանրում է հանդարտ իր նուրբ մազերը,

Ու պսպղում են ոսկյա զարդերը:

Վարսերը սանրում է մի սանրով ոսկյա,

Ու երգ է երգում՝ թախծոտ ու թավշյա.

Երգը հնչում է այնքան մելամաղձ,

Հնչում է՝ որպես հոգու ծածուկ գանձ:

Իսկ ներքև՝ գետի հանդարտ երեսին,

Իր նավի վրա կանգնած է նավաստին.

Նա իր աչքերը խորքին չի հառում,

Նա միայն վերև, վերև է նայում:

Կարծում եմ, շուտով կսուզվի նավակը,

Կծածկի նրան գետի ալիքը,

Եվ այդ ամենը չքնաղ իր երգով

Կանի ջրահարսը՝իր աննման տեսքով: