Հավանաբար ես իմ պատմությունը կսկսեմ նրանից, որ միշտ երազել եմ գոնե կարճ ժամանակով հայտնվել հեքիաթում։ Անգամ օրագրում առաջին գրառումս այսպիսին էր․ «Ուզում եմ կախարդանքի մեջ հայտնվել»։ Տարիներ անց օրագիրս ինձ չափազանց երեխայական թվաց և ես այրեցի այն, բայց պատմությունը ընդհանրապես դրա մասին չէ։
Հեքիաթում ես պատրաստ էի լինել հերոսներից ցանկացածը՝ արքայազն, արքա, ավազակ, ծովահեն․․․ Թեկուզ ամենահաս-ծերուկ, որի «մորուքը կրկունկներին է հասնում, իսկ աչքերը շողում են կայծակի նման»։ Մտածո՞ւմ էի արդյոք ես, որ ինձ համար ընդհանրապես այլ դեր է պատրաստած։ Այն էլ այդպիսի հասարակ-սովորական, որ ես այն միանգամից չնկատեցի։
